داشتم تو خلوتم...
سیلی های نوازش گونهِ زمان رو مرور می کردم
یه سری از خاطره های مَدفون شده قدیمی
برام تداعی شد ،
به بهانه ی یادآوری اون خاطره ها ،
نگام به چند پستِ پنهان شده وبلاگم افتاد
و خاطره های گمشده...
بهانه شدند از بایگانی ِ ذهنم بیرون بیان
یکی از متن های پنهان شده ...
چند ثانیه ای، نگاهم رو روی تک تکِ واژه ها غلتاند
و دونه دونه اتفاق های مرموزِ ریز و درشت،
و تلخ و شیرینِ این چند سال مثل سکانس های فیلم،
با دور تند جلو چشمام عبور کرد و ..........
و من این تغییر و تجربه و درس رو
با تمامِ احساسم لمس کردم...
"هر دردی درسی می دهد
و هر درسی آدمی را تغییر می دهد"
برای تلنگر به خودم دوباره بازنشر میکم...
زمان درمانِ هر درد و التیام دهنده هر زخمی ست.
با گذرِ زمان ممکنِ خیلی چیزها تغییر کنه
یا حتی از التهاب خارج بشه ،
مرورِ زمان باعث میشه
خیلی از مسائل اهمیت خودشونو از دست بدند
و در دغدغه های ریز و درشت زندگی رنگ ببازند.
رابطه ها ممکنه کم رنگ یا خاتمه پیدا کنه
و به عکسِ آن ، ممکنه عمیق تر و ژرف تر بشن.
بسیاری از اِبهامات ، روشن
و بسیاری از قضایا هم مبهم باقی بمونند .
گذرِ زمان ، انتظار و دیدگاهِ آدمها رو تغییر میده ،
میشه از خیلی چیزا چشم پوشید ، یا به عکس ،
بعضی اتفاقات هیچ وقت از ذهن دور نمیشند و......
اما به مرور زمان ، توقعاتِ آدمی ،
بیشتر یا کم و کیفشون، دستشخوشِ تغییرات میشه .
گذرِ زمان ماهیتِ واقعی خیلی از مسائل
و خیلی از روابط رو روشن می کنه،
حتی چهره ی واقعی آدمها آشکار میشه
و آنوقته که آدم میفهمه
چه کسی و کجای زندگی ما نقش داشته...
یا ما کجای روابط قرار داشتیم یا داریم و......!!
نکته مهم اینه که ،
گاهی فرصتِ بازگشت و تغییر دیدگاه هست
و میشه بعضی چیزها رو دوباره از نو ساخت ،
اما خیلی وقت ها
یا راهی واسه بازگشت و دوباره سازی نیست ،
یا اگر هست دیگه فرصتی نیست
یا ارزش دوباره سازی نداره و.......
...........
پ.ن یک : به قول پائلوکوئیلو:
" آدم های تمام شده را دیگر از نو شروع نکنید ،
نه آن ها مثل قبل خواهند بود
و نه تو و نه حتی رابطه اتان "
.........
پ.ن دو: میگفت یک نفرو، هیچ وقت،
دوبار پیدا نمی کنی،
حتی توی همون آدم ( راست میگفت...)
